Z czego składa się joga klasyczna?

Jest to Radża Joga, oparta na Sutrach Jogi Patańdżalego, podzielona na 8 etapów, dlatego nazywana jest Ashtanga Jogą, ale nie należy jej mylić z Ashtanga Vinyasa Jogą tradycji Pattabhi Joisa.

W Sutrze 2.29 mędrzec Patańdżali przedstawia 8 części jogi. 

2.29 „Yama-nijama-asana-pranayama-pratyahara-dharana-dhyana-samadhayah astau angani”

Yama - Nijama - Asana - Pranayama - Pratyahara - Dharana - Dhyayana - Samadhi - Ashtau - Angani.

Yama - zasady interakcji ze środowiskiem zewnętrznym

Niyama - wewnętrzne wytyczne etyczne 

Asana - zjednoczenie umysłu i ciała poprzez aktywność fizyczną.

Pranayama - kontrola energii życiowej poprzez praktyki oddechowe.

Pratyahara - odwrócenie uwagi zmysłów od kontaktu z ich obiektami.

Dharana - skupiona koncentracja umysłu

Dhyayana - medytacyjna koncentracja umysłu na przedmiocie kontemplacji.

Samadhi - spokojny stan nadświadomości

Ashtau - osiem

Angani - części, składniki

Yama - zasady interakcji człowieka ze środowiskiem zewnętrznym.

II.30 ahimsa-satya-asteya-brahmacarya-aparigrahah yamah.

Ahimsa - ahimsa jest niestosowaniem przemocy. Podstawowa zasada, która łączy i reguluje wszystkie inne.

Satya - uczciwość we wszystkim, w słowach, myślach i czynach. Wewnętrzna prawdomówność wobec siebie i świata.

Asteya -  nie przywłaszczanie sobie rzeczy innych. Nie tylko rzeczy, ale także zasług, autorstwa czy tytułów. Nie brać tego, co nie zostało ofiarowane. Ale także nie kraść sobie czasu i zdrowia, aby uniknąć nadmiernego wysiłku na drodze do osiągnięcia celu.

Brahmacarya -  kontrola energii, ukrytych uczuć i popędów. Samodyscyplina.

Aparigrahah - nieskąpstwo, szczodrość, nieprzywiązywanie się do uczynków, wewnętrzna wolność od chciwości i gromadzenia.

BCS. Iyengara tłumaczy sutry dotyczące tych zasad w następujący sposób:

"Niestosowanie przemocy, szczerość, nie przywłaszczanie sobie cudzej własności, wstrzemięźliwość, brak chciwości są pięcioma filarami jamy".

II.35 Kiedy brak przemocy jest ustanowiony w mowie, myślach i czynach danej osoby, jej agresywna natura słabnie, a w jej obecności wszyscy tracą wrogość. 

II.36 Kiedy sadhaka jest w pełni zakorzeniony w prawdomówności, jego słowa nabierają mocy i cokolwiek mówi, przekłada się na rzeczywistość.

II.37 Zdecydowanie powstrzymując się od kradzieży, zdobywa się cenne dary.

II.38 Utwierdzony w abstynencji sadhaka zdobywa wiedzę, siłę, moc i wigor.

II.39 Ten, kto jest wolny od chciwości i nie dąży do posiadania, zdobywa wiedzę o swoim przeszłym i przyszłym życiu.

Niyama - wewnętrzne wskazówki etyczne, zasady interakcji z wewnętrznym światem.

II.32 çauca-santosa-tapas-svadhyaya-içvarapranishanani niyamah.

Shauca - wewnętrzna i zewnętrzna czystość na trzech poziomach: ciała, mowy i myśli.

Santosha - zadowolenie, duchowy optymizm i wewnętrzna jakość spokoju.

Tapas - "żar, odwaga, asceza" - wewnętrzne dążenie do wyższych celów i wyzwolenie z kajdan ciemności.

Svadhyaya - samopoznanie, czytanie literatury duchowej i naukowej, kształtowanie kultury myśli.

Iśvara - pranidhana - oddanie Najwyższemu, zaufanie do świata, poddanie się łasce Najwyższego.

BCS. Iyengara tłumaczy Jogasutry Patańdżalego dotyczące tych zasad w następujący sposób:

II.32 Czystość, zadowolenie, gorliwość, poznawanie siebie i poddanie się łasce Najwyższej Jaźni, Pana, są niyama.

II.40 Czystość ciała i umysłu rozwija brak zainteresowania kontaktami z innymi dla samozadowolenia. II.41 Kiedy ciało i umysł są oczyszczone, a zmysły pod kontrolą, pojawia się również radosna świadomość niezbędna do urzeczywistnienia wewnętrznej jaźni.

II.42 Zadowolenie i życzliwość umysłu dają najwyższe szczęście.

II.43 Samodyscyplina (tapas) wypala wszelkie zanieczyszczenia i zasiewa iskry boskości.

II.44 Samodyscyplina prowadzi do urzeczywistnienia Boga - do zjednoczenia z upragnionym bóstwem.

II.45 Całkowite poddanie się woli Najwyższego daje doskonałość samadhi.

8

"Wszystkiemu, co nie jest zgodne z Yamas i Niyamas, należy się przeciwstawiać" - pisze Patańdżali.

Jogi nie można ograniczać do asan, ale asana musi być zdeterminowana celem jogi.

Definicja „asany” nie jest definicją jogi.

II.46. Sthira-sukham-āsanam

Rdzeń Aas dosłownie oznacza siedzieć, siedzieć, zatrzymywać się.

Słowo Asana ma kilka znaczeń. Na przykład miejsce do siedzenia w medytacji, proces siedzenia i otrzymywania wiedzy u stóp nauczyciela, miejsce do praktyki.

BCS Iyengar w Sutrze 2.46 definiuje asanę jako doskonałą stabilność ciała, stabilność umysłu i życzliwość ducha.

S. M. Neapolitan w tłumaczeniu wersetu 2.46 definiuje asany: „Postawa jogi to taka, która jest stabilna i wygodna”.

Wykonując asany bez jakiejkolwiek napięć w komórkach mięśni i skóry, tworząc między nimi przestrzeń, do mózgu, umysłu i umysłu wysyłane są odpowiednie sygnały, a one z kolei oceniają trafność i dokładność wykonywanych czynności. Zatem Yama i Niyama są wplecione w praktykę asan.

Praktyka różnych asan oczyszcza układ nerwowy, kanały przepływu energii w całym ciele, gwarantuje jej równomierny rozkład podczas wykonywania różnych pranajam.

Pranayama jest stanem swobodnego ruchu prāny i jej kontroli, osiąganym poprzez ćwiczenia oddechowe.

II.49 tasmin sati śvāsa-praśvāsyor-gati-vicchedah prānāyāmah

Pranajama jest regulacją wchodzącego i wychodzącego przepływu oddechu poprzez użycie opóźnienia. Powinna być praktykowana tylko wtedy, gdy asana jest perfekcyjnie wykonana. (BKS. Iyengar).

W tym kontekście asana to wygodna pozycja siedząca ze skrzyżowanymi nogami i prostymi plecami.

Prana to energia życiowa, siła energetyczna, która aktywuje się i odżywia, przenikając wszystkie poziomy wszechświata. Przejawia się jako energia fizyczna, psychiczna i intelektualna. Ta samoodżywcza siła jest zasadą życia i zasadą świadomości. 

Prana jest osią jogi. Wszystko jest ugruntowane w pranie. Jest to podstawowa energia i źródło wszelkiej wiedzy. 

Wynika z tego, że możemy znaleźć wszystkie odpowiedzi w sobie, zwracając się do pranajamy.

Pratyahara - dosłownie "odrzucenie, wyrzeczenie". Piąty krok/część jogi.

Pratyahara to wyrzeczenie się umysłu, jego wyzwolenie z jarzma zmysłów i przedmiotów zmysłowych.

Pratyahara - odwracanie uwagi zmysłów od przedmiotów, które je wywołują.

Pratyahara - Oddzielenie zmysłów i przedmiotów. Podstawowy etap uspokajania umysłu.

W filozofii metafizycznej ludzkie narządy zmysłów, za pomocą których postrzegany jest świat zewnętrzny, nazywane są indriyami.

Do zewnętrznych indrii dodaje się jedna wewnętrzna, która analizuje informacje z tych wewnętrznych, a także postrzega stan wewnętrzny.

Pratyahara - sztuka kontrolowania indrii i kontrolowania zmysłów - jest praktyką, dzięki której nie wchodzą one w kontakt ze swoimi przedmiotami i przestają podążać za nimi w niekontrolowany sposób.

W życiu wszystko to dzieje się po prostu wtedy, gdy w chwilach zewnętrznego zgiełku wiemy, jak znaleźć w sobie wyspę ciszy i spokoju, oderwać się od chaosu, hałasu zewnętrznego przepływu informacji itp.

Dharana jest szóstą częścią jogi według Jogasutr Patańdżalego. 

III.1. deśa-bandhah cittasya dharana. 

III.1. Koncentracja uwagi na jednym punkcie lub obszarze to koncentracja uwagi (dharana).

Pełna, całkowita koncentracja to skupienie umysłu na myśli, obrazie, przedmiocie, idei, utrzymywaniu określonego stanu. Punktem skupienia dla dharany może być dowolny obiekt wewnętrzny lub zewnętrzny.

Kiedy praktykujący opanuje yama, niyama, asana, pranayama i pratyahara, zaczyna opanowywać sztukę koncentracji umysłu i świadomości, po której następuje rozszerzenie.

W przeciwieństwie do pierwszych pięciu składników jogi (yama, niyama, asana, pranayama i pratyahara), Dharana zmienia się z zewnętrznego na wewnętrzne poszukiwanie i jest sztuką pracy z umysłem, w procesie praktyki zmniejszając jego ingerencję. Kiedy umysł pozbywa się jakiejkolwiek aktywności umysłowej, podmiot i przedmiot poznania łączą się.

Dhyana - kontemplacja, widzenie umysłem, medytacyjna koncentracja.

III.2 tatra pratyaya-eka-tanata dhyanam

III.2 Równomierny i ciągły przepływ uwagi skierowany na ten sam punkt lub obszar jest medytacją (dhyana). BKS Iyengar.

Dhyana jest procesem ciągłego jednokierunkowego przepływu poznania przedmiotu.

W dhyanie umysł obserwuje siebie, swoje własne zachowanie, więc czas psychologiczny i chronologiczny zatrzymuje się. Jednocześnie intensywność uwagi w polu świadomości nie zmienia się. Pojawia się uwaga, która nie jest skierowana na nic konkretnego.

Różnica między dharaną a dhyaną? 

W dharanie chodzi bardziej o zatrzymanie oscylacji fal myślowych i zadanie osiągnięcia jednokierunkowej koncentracji.

Z drugiej strony, w dhyanie chodzi o utrzymanie trwałej i głębokiej obserwacji medytacyjnej. Jeśli istnieje dhyana, skupienie nie jest tracone, gdy wysiłek ustaje, a praktykujący nie zdaje sobie sprawy, że jest w trakcie procesu dhyany, jedyną rzeczą, którą sobie uświadamia, jest fakt jego istnienia i przedmiot medytacji.

Samadhi Samadhi - dosłownie 'zanurzenie', 'zgromadzenie', 'kompletność'.

III.3 tad eva artha-matra-nirbhasam svarupa-cunyam iva samadhih

III.3 Kiedy obiekt medytacji pochłania podmiot - medytującego, ten ostatni traci samoświadomość. To jest samadhi. 

Jeśli po rozbłyśnięciu obiekt medytacji nie jest poddawany wtargnięciu świadomości, dhyana przechodzi w samadhi. (BKS. Iyengar)

Całkowite zanurzenie może zdarzyć się nawet mimowolnie u artysty lub muzyka, tancerza lub poety, w chwilach pasji dla jego pracy, inwencji, improwizacji lub procesu tworzenia.

Różnica między joginem a artystą polega na tym, że ten pierwszy osiąga samadhi poprzez wysiłek i nie jest w stanie go utrzymać.

Jogin natomiast, będąc pozbawionym ego, doświadcza samadhi bez wysiłku. Doświadczenie to jest ciągłe i naturalne. - BCS. Iyengar

Pozbawiony form sztuki w postaci obrazów, muzyki czy tańca, jogin przenosi samadhi na wszystkie aspekty swojego "normalnego" zachowania, aktywności i bycia.

Można powiedzieć, że samadhi jest doświadczeniem całkowitego spokoju, świetlistej duchowej radości i absolutnej błogości.

Istnieją dwa główne rodzaje samadhi - z przyczyną i bez przyczyny. Ale o tym porozmawiamy innym razem.